شمال نیوز: مهدی روحی - هنوز جوهر امضای اکبر ترکان، دبیر شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری ایران در مورد منطقه آزاد امیرآباد خشک نشده بود که ارکستر سمفونی ناهماهنگ و گوش خراش اختلافات به رهبری نمایندگان از 3گوشه مازندران به گوش رسید!

و اساسا نکته اصلی هم اینجاست که این بار بر خلاف ارکستر سمفونی های معمول که تنها یک رهبر دارند ما در اینجا، با چند رهبر مواجه هستیم که هر یک ساز خودش را می زند و شما حساب کنید که چه فاجعه ای رخ می دهد؟!

این شبکه های مجازی هم انصافا خوب این روزها دارند قدرت نداشته شان را به رخ همگان می کشند! قبلا مد بود که هر قشری و هر صنفی که دردی داشت، به صورت دسته جمعی در مقابل سازمان مربوطه تجمع و تحصن و یا طومار و امضا جمع می کردند اما حالا به مدد این شبکه های مجازی کار خیلی راحت تر شده و به سرعت برق و باد امضا و طومار جمع می شود، اما کاش بشود از این امکانات حسن استفاده را داشت و از آن برای تحمیل اراده های ناحق خود استفاده نکرد! نمونه همین کمپین های 50 هزار امضا و 5هزار امضا و 100 هزار امضایی که در گوشه گوشه مازندران برای طرح منطقه آزاد ایجاد شده و هریک از آنان با قصد رد و مخالفت و یا تایید و موافقت برپاشده است و براستی که صحنه نازیبایی را از عدم یکپارچگی و اتحاد و انسجام مردم طبرستان این دیار تاریخی و تاثیرگذار را به نمایش گذاشته است و همه آبرو و حیثیت تاریخی آن را خدشه دار کرده است!

اما باید گفت که دولت جای این بازی های کودکانه نیست! اگر دولت بخواهد برای همه تصمیم گیری هایش گوشی بدهکار این بازارگرمی ها داشته باشد که آن وقت دیگر سنگ بر روی سنگ بند نمی ماند!

متاسفانه دامنه این اختلافات، روز به روز بیشتر می شود و آقایان انگار به حکم ضرب المثل آبی که برای من گرم نشود، می خواهم برای هیچکس دیگر هم گرم نشود، تا این فرصت را از چنگ استان در نیاورند، دلشان خنک نمی شود!

سخنی با نمایندگان:

مگر شما نگفته بودید که ما همگی در مورد مسائل کلان استانی متفق القول هستیم! پس چه شد آن اتحادی که از آن سخن می گفتید! مگر نگفته بودید که بر سر مسائل کلان استانی همدل و هم رای هستید! پس چه شد؟! آیا موضوع منطقه آزاد، مسئله کلان استانی بشمار نمی رود؟! یا مسئله چیز دیگری ست!

همین روز گذشته بود که نماینده ای از غرب استان، صحن علنی مجلس را به دادگاه خانواگی تبدیل کرد! یکی نیست به این نماینده محترم بگوید مگر دولت بازیچه دست ماست که هر روز یک سازی را برایش بنوازیم و توقع هم آوایی اش را نیز داشته باشیم؟! مگر دولت با آن همه مشغله ها و دغدغه های کلان کشوری بیکار است که به نطق های بیهوده و خودخواهانه ما گوش سپارد؟! آقایان ایران تنها یک مازندران نیست! ایران سی استان دیگر هم دارد که دولت باید به همه آنها ، توجه کند! ای آقای نماینده ای که دعوای خانوادگی را به صحن علنی مجلس کشانده ای و یک ایران را پای درد و دل های خود نشانده ای! این گلایه ها، جایش در صحن علنی مجلس نیست! اینگونه فقط مشکل را بزرگتر کرده ای و دامنه سوء تفاهم ها را وسیع تر! اصلا هیچ به آبرویی که از مازندران ریخته شد فکر کرده اید؟!

یک مطلب مهم دیگر: معمولا اگر در یک خانواده یکی از اعضاء به یک موفقیت بزرگ نائل گردد، باعث شادی و خوشحالی سایرین خواهد شد و اگر چنین اتفاق خوشایندی موجبات ناخرسندی سایر اعضاء را فراهم آورد ، تنها یک چیز را نشان می دهد و آن هم یک خانواده متلاشی و از هم گسیخته که تنها نام خانواده را به یدک می کشند و در عمل هیچ ارتباطی با یکدیگر پیدا نمی کنند! اما آیا بواقع اینگونه است؟! آیا مازندران ، یک خانواده بزرگ نیست؟! آیا موفقیت یک منطقه که حسن یکی از اعضای این خانواده بزرگ را دارد ، نباید باعث خوشنودی ما و از آن بالاتر مایه سرافرازی ما باشد؟! امیرآباد متعلق به همه مازندران است و عواید و برکات آن نیز متعلق به همه استان و اشتباه از همین جا ناشی می شود که آن را امیرآباد بهشهر می خوانیم و نه مازندران و همین سرمنشا اختلافات است!

اما هیچ به این فکر کرده اید که اگر این طرح در مازندران، زمین بخورد و به سرانجامی نرسد، از آن پس دولتها به مازندران به چشم " باتلاق پروژه ها" می نگرند که اگر کلنگ پروژه ای در آن بر زمین بخورد، محال ممکن است که به مرحله اجرا برسد و آنقدر خودشان بر سر آن می زنند و ایرادات بنی اسراییلی از آن می گیرند که چیزی از آن باقی نمی ماند؟!

هنوز هم دیر نشده است! هنوز هم فرصت باقی ست! هنوز هم می توان با یکدلی و یکرنگی، خط بطلانی کشید بر همه تفکراتی که مازندران را یک خانواده نمی دانند!